avijah ......... آویژه

آویژه یعنی: خاص و خالص - پاک و پاکیزه

avijah ......... آویژه

آویژه یعنی: خاص و خالص - پاک و پاکیزه

کودک و بازی

کودکان روحیات متفاوتی دارند و با توجه به ویژگی‌های خود،‎ ‎بازی‌های مختلفی را تجربه می‌کنند.

عواملی که در انتخاب نوع بازی کودکان دخالت دارد عبارتند از: تفاوت‌های‎ ‎فردی، میزان سلامتی، سطح ‏رشد جسمی و حرکتی، بهره‌ی هوشی، جنسیت، خلاقیت، فرهنگ‎ ‎خانواده و موقعیت جغرافیایی. بر همین ‏اساس بازی به انواع گوناگون تقسیم‎ ‎می‌شود:

 

 

  ‎ ‎

 

-1بازی‌های‎ ‎جسمی:

از قدیمی ترین نوع بازی‌هاست، به ابزار مخصوص نیازمند است،‎ ‎هم به صورت انفرادی و هم به صورت ‏گروهی انجام می‌شود، برای مصرف انرژی اضافی بدن و‎ ‎نجات یافتن از خستگی و کسالت بسیار مفید است و ‏رفتارهای ناآرام و پرخاشگری توأم با‎ ‎عصبانیت کودک را کاهش می‌دهد.

‎ ‎

-2 بازی‌های تقلیدی:

کودک به تقلید‎ ‎نقش‌هایی می‌پردازد که آن‌ها را باور کرده است. معمولاً بهترین شخصیت‌ها برای شروع‎ ‎ایفای ‏نقش، والدین، برادران، خواهران و دوستان هستند. کودک از ایفای نقش آنان لذت‎ ‎برده و تجربه کسب می‌کند. ‏در دوره‌ی دبستان بیشتر نقش معلمان را تقلید می‌کند، در‎ ‎حالی که در دوره‌ی نوجوانی از تقلید رفتار ‏بزرگسالان دوری می‌کند و به تقلید رفتار‎ ‎همسالان می‌پردازد که این خود آغازی است برای هماهنگی و ‏همسو شدن با گروه‌های‎ ‎اجتماعی و ایفای نقش‌های واقعی زندگی.

‎ ‎

-3 بازی‌های نمایشی:

کودک در تقلید از‎ ‎بزرگترها از لباس و وسایل مخصوص آن‌ها نیز استفاده می‌کند، مانند پسر کوچکی که کت‎ ‎پدر را به تن کرده، عینک او را به چشم می‌زند و یا دختر بچه‌ای که کفش پاشنه‌دار‎ ‎مادر را پوشیده و به ‏زحمت راه می‌رود.

‎ ‎

-4 بازی‌های نمادی:

زمانی که کودک دستیابی‎ ‎به ابزار و وسایل مورد نیاز خود را غیرممکن می‌بیند، نیازها و آرزوهای خود را با‎ ‎استفاده از وسایل نمادین و از طریق بازی بیان می‌کند. برای مثال بر تکه‌ای چوب سوار‎ ‎شده، این طرف و آن ‏طرف می‌رود، مانند این که سوار بر اسبی شده و آن را هدایت‎ ‎می‌کند. این نوع بازی‌ها یکی از بهترین ‏شیوه‌های بازی درمانی محسوب می‌شوند.

‎ ‎

-5 بازی‌های آموزشی:

مهمترین وسیله ی‎ ‎آموزش کودک، استفاده از وسایل بازی مناسب است، مانند مکعب‌های چوبی که کودک با ‏جور‎ ‎کردن و دسته‌بندی کردن آن‌ها می‌تواند با مسائل اساسی اما ساده و آسان ریاضی آشنا‏‎ ‎شود. از خانه‌‌ی ‏کوچک اسباب‌بازی برای آشنا کردن کودک با واقعیت‌های موجود زندگی‎ ‎می‌توان استفاده کرد. بازی‌های ‏آموزشی موجب تقویت حواس و رشد قوای ذهنی و اجتماعی‎ ‎کودک می‌شوند، به شرط آن که سعی کنیم کنترل ‏اصلی بازی در اختیار کودک باشد و جهت و‎ ‎مسیر آن را او تعیین کند‏.

‎ ‎

-6 بازی‌های خلاقیتی:

کودک از طریق به‎ ‎وجود آوردن چیزی، عقاید و احساساتش را اظهار می‌کند، مانند نقاشی، موسیقی،‎ ‎خمیر‌بازی، شن‌بازی و یا استفاده از لغات که او را قادر می‌سازد تا در آینده‎ ‎داستان، شعر و نمایشنامه بنویسد.

‎ ‎

توصیه‌هایی برای والدین

1 -به بازی کودکان اهمیت دهیم، زیرا‎ ‎زندگی آن‌ها در بازی شکل واقعی به خود می‌گیرد.

-2 تلاش کنیم تا‎ ‎بازی‌های کودکان متناسب با فرهنگ و ارزش‌های‎ ‎خانواده‎ ‎باشد.

-3 با دقت در تفکرات خلاق و پویای کودکان در حال بازی‎ ‎می‌توانیم با‎ ‎چگونگی شخصیت آن‌ها بیشتر آشنا ‏شویم.

-4 در بازی کودکان‎ ‎دخالت نکنیم اما راهنما و کمک کننده ی خوبی‎ ‎باشیم.

-5 با همبازی شدن با کودکان راه دوستی‌ها را باز کنیم‎ ‎و راه‎ ‎پنهان کاری‌های دوره‌ی نوجوانی را ببندیم.

6-کاری کنیم که بازی به صورت تجربه‌ای لذت‌بخش در ذهن کودک باقی‎ ‎بماند.

-7 برای متوقف کردن بازی‎ ‎از امر و نهی استفاده نکنیم.

-8 با توجه به روحیه‌ی کنجکاو کودک،‎ ‎به گونه‌ای او را راهنمایی کنیم که‎ ‎به تفکر مثبت و اندیشه خلاق و ‏سازنده دست یابد.

9-مراقب باشیم که محیط بازی موجب آسیب جسمی، فکری و یا روانی‎ ‎نشود.

-10 در انتخاب نوع بازی، به‎ ‎سن، جنس و توانایی‌های فرزندمان‎ ‎توجه کنیم.

-11 نوع و مدت زمان بازی فرزندمان را طوری کنترل کنیم که‎ ‎از فشارهای‎ ‎هیجانی و روحی بیش از حد ‏دور باشد (به ویژه بازی‌های رایانه‌ای).

-12 برای انتخاب الگوهای صحیح،‎ ‎زمینه‌ی مناسبی را برای بازی‌های تقلیدی‎ ‎کودکانمان فراهم نماییم.

-13 از محدود کردن کودک در هنگام بازی بپرهیزیم.

-14 وسایل بازی را مناسب سن و رشد جسمی و ذهنی کودک‎ ‎تهیه‎ ‎کنیم.

-15 آداب اجتماعی و چگونگی رفتار با دیگران‎ ‎را ضمن همبازی شدن‎ ‎با کودکان می‌توانیم به صورت ‏غیرمستقیم به آن‌ها بیاموزیم.

16 -به مطالب و نحوه‌ی بیان کودکان در بازی به خوبی توجه کنیم،‎ ‎زیرا احساسات و مشکلات زندگی واقعی ‏آن‌ها در بازی منعکس می‌شود.

-17 برای انتخاب همبازی‌های خوب، فرزندمان را غیرمستقیم راهنمایی‎ ‎کنیم، زیرا رفتارهای یک همبازی ‏خوب تاثیر بسیار مثبتی در آینده‌ی او خواهد‎ ‎داشت.

18 -اگر در حضور فرزندمان با وسایل موجود در خانه‏‎ ‎برای او‎ ‎اسباب‌بازی (ماشین، عروسک و...) بسازیم، ‏ارتباط عاطفی‎ ‎میان ما و کودکمان تقویت خواهد شد.

19 -برای‎ ‎تقویت حس همکاری و مسوولیت‌پذیری فرزندمان‎ ‎با او‎ ‎توافق کنیم که پس از بازی، ‏اسباب‌بازی‌های خود را جمع کرده و سرجایش بگذارد و گرنه‎ ‎دفعه ی بعد اجازه ی استفاده از آن‌ها را نخواهد ‏داشت.

20 -از فرزندمان بخواهیم که اجازه دهد تا همبازی‌هایش از اسباب‌بازی‌های او‎ ‎استفاده کنند، زیرا این کار ‏موجب‎ ‎تقویت حس نوع دوستی و تسهیل در ارتباط با‎ ‎دیگران‎ ‎می‌شود.

21 -اسباب‌بازی‌گران قیمت ممکن است وسیله ی بازی مفیدی نباشد. هنگام خرید توجه‎ ‎داشته باشیم که‎ ‎اسباب‌بازی باید بتواند قدرت خلاقیت و سازندگی فرزندمان را‎ ‎رشد دهد. وسایل بازی جور کردنی، پازل‌ها، ‏خمیربازی،‎ ‎گل‌رس‎ ‎و... اسباب‌بازی‌های مناسبی به شمار می‌روند.

22 -اگر کودکان در هنگام بازی با هم اختلاف پیدا کردند‎ ‎اجازه بدهیم‎ ‎خودشان مشکل را حل کنند. در ‏صورتی که اختلاف تشدید شود فقط آن‌ها را از هم‎ ‎جدا کنیم و هرگز از یکی از طرفین، جانبداری نکنیم.

23 -در محیط‌های بازی گروهی مثل زمین بازی کودکان در پارک‌ها، اجازه دهیم بچه‌ها‎ ‎با هم دوست شوند و ‏بازی کنند،‎ ‎از وارد شدن به محیط بازی کودکان‎ ‎بپرهیزیم.

-24 از همبازی شدن کودکان با افراد بزرگتر از خود به ویژه «نوجوانان و‎ ‎جوانان» اکیداً جلوگیری کنیم.

25 -کودکان همواره نیازمند بازی هستند، پس‎ ‎اسباب بازی‌های مناسب هر مکان‎ ‎را همراه خود داشته باشیم.

26 -کودکان باید به مجموعه‌ای از بازی‌های جسمی، اجتماعی، عاطفی و ذهنی‏‎ ‎بپردازند. هنگامی که فقط ‏یکی از بازی‌ها را انجام می‌دهند (مثلاً بازی‌های‎ ‎رایانه‌ای)، از رشد اجتماعی، جسمی و عاطفی محروم شده و ‏احتمال بروز عصبانیت و‎ ‎پرخاشگری در آن‌ها افزایش می‌یابد.

‎ ‎

منبع :تبیان

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد