avijah ......... آویژه

آویژه یعنی: خاص و خالص - پاک و پاکیزه

avijah ......... آویژه

آویژه یعنی: خاص و خالص - پاک و پاکیزه

امتیاز نمایشنامه کارنامه

 

 

تنها او دانای کل است

موضوع: واگذاری امتیاز نمایشنامه

اینجانب سید صادق فاضلی نویسنده نمایشنامه (مونولوگ: کارنامه) تمامی حقوق وامتیازات و هرگونه برداشت ، بازنویسی وتغییر وهمچنیین استفاده‌های تصویری و نمایشی و نگارش فیلمنامه یا نمایشنامه در قالب‌های مختلف ، منجمله سینمایی، تلویزیونی و رادیویی  این اثر را برای همیشه در ازای دریافت حقوق مادی  به آقای نبی اله ابراهیمی واگذار نمودم

            

                                           سید صادق فاضلی 

 http://www.zoohoor.blogfa.com/post-179.aspx/

نتایج بیست وششمین جشنواره تئاتر دانش آموزی خراسان رضوی

نتایج تئاتر صحنه ای مقطع راهنمایی ویژه مناطق استان

 

  • طراحی گریم

 اعتبار از دست رفته- زبرخان - سید محمود حسینی

 

  • بروشور

 پازل - خلیل آباد - عباس تیموریان

  پرواز 1-14- کوهسرخ- عباس یوسف پور

 

  • طراحی لباس

 به دنبال خورشید – خواف- احمد سعید مقیمی

 

  • طراحی صحنه

 به دنبال خورشید - خواف - محمد شریفی

 

  • موزیک وساخت موسیقی

 به دنبال خورشید - خواف - مهرداد لایزال ومهران لایزال

 

  • بازیگران برگزیده

مقام اول:

محسن مقدس - پرواز 1-14- کوهسرخ

 علی حمزه ای - اعتبار از دست رفته - زبرخان

حامد دهنوی - چه کسی ازهمه بزرگتر است - طرقبه

حسن خزاعی - به دنبال خورشید - خواف

رضا دلیر- پازل- خلیل آباد

 

مقام دوم :

جواد عبدالهی - 1-14- کوهسرخ

هادی درودی - اعتبار از دست رفته - زبر خان

حامد مجدی- چه کسی همه بزرگتر است- طرقبه

رسول دلیر - پازل - خلیل آباد

  

مقام سوم:

امید مهماندوست - چه کسی از همه بزرگتر است - طرقبه

مجید باغبان – پازل- خلیل آباد

 

  • متن برگزیده      

 محمد رضا الموری از خلیل آباد

 

  • کارگردانان برگزیده  

مقام اول: محمد رضا الموری – پازل- خلیل آباد

مقام دوم: محمد شریفی - بدنبال خورشید - خواف

مقام سوم: قاسم رفیعا- چه کسی ازهمه بزرگتر است - طرقبه

مقام سوم: عباس یوسف پور- 1-14- کوهسرخ

 

  • نمایش برگزیده

 مقام سوم : چه کسی ازهمه بزرگتر است - طرقبه

 مقام دوم : بدنبال خورشید - خواف

 مقام اول : پازل- خلیل آباد

 

 

از آیین ها تا سیاه بازی

فایده و معنای آیین

به طور خلاصه می توان فایده آیین ها را بدین صورت بر شمرد:

اول آیین شکلی از معرفت و شناخت است.

دوم: آیین می تواند یک روش تعلیم باشد.

سوم:آیین ممکن است برای مهار کردن حوادث احتمالی اینده اجرا شود.

چهارم:آیین غالبا برای بزر گداشت نیروی فوق طبیعی به کار می رود.

پنجم:آیین می تواند سرگرم کننده و لذت بخش باشد.

آیین ها و تئاتر از عوامل اساسی مشابهی استفاده می کنند:موسیقی رقص,گفتار,صورتک,لباس,اجرا کنندگان,تماشاگر و صحنه.در اکثر آیینها ابتدایی,استفاده از رقصهای پانتومیم به همراه موسیقی ضربی ضروری است و صدای آوازی نیز گاه ضرورت می یابد.گفتار و دیالوگ در آیینها از ضرورت کمتری بر خور دارند,اما صورتک و لباس از وسایل اصلی اجرای آیین به شمار می آیند.

آیین در مصر باستان و خاور نزدیک

مطالعات اخیر در نقاشیهای به دست آمده از عصر یخبندان,حاکی از آن است که انسان از 3000سال پیش مراسم ایینی اجرا می کرده است و از هزار های بعد از این تاریخ یعنی 2000 سال پیش در یکی از غارهای فرانسه و اسپانیا یک نقاشی به دست آمده است مربوط به شکار.اما نظر ما درباره این نقاشی های اولیه هنوز محقق نیست زیرا اطلاعات کافی برای روشن شدن حقیقت در دسترس نداریم.

به نظر می رسد,قدیمیترین محل استقرار دایمی انسانها حدود 8000 سال پیش از میلاد در بین النهرین بوده است. 

شواهد نشان می دهند که اجرای آیین حاصلخیزی زمین در این دوران معمول بوده است.جامعه کم وبیش ایستایی بود که در مقابل هر نوع تغییری که آیین آنها را به تئاتری مستقل هدایت کند,مقاومت می کرد.یونانیها به عنوان نهادی مستقل تاسیس کردند.لذا خاستگاه تئاتر و درام اروپایی و هم چنین پانتومیم را به عنوان نمایشی مستقل باید در یونان جست و جو کرد.

 

نمایش (میم) در یونان

امروزه رسم بر آن است که تئاتر یونان را تقریبا همواره,در چهار چوب نمایشهای تراژدی و کمدی,و در جشنواره هایی رسمی بررسی کنند.اما پیداست پیش از این جشنواره ها فعالیتهای گسترده تئاتری وجود داشته که از ارزش کمتری برخورد دار بوده اند,ما از این گونه نمایشها خیلی کم می دانیم,زیرا جز جشنواره های رسمی نبوده اند از این رو منابع بسیار اندکی در باره آنها به دست ما رسیده است.

همه انواع سرگرمیها را معمولا تحت نام (میم)جمع می بندند.

اصطلاح میم معمولا بدون تمایز هم به نوشته ها و هم به اجرا ها اطلاق می شود.میم شامل نمایشهای کوتاه,رقصهای روایی,تقلید جانوران و پرندگان ,آواز,آکروبات,شعبده بازی و غیره است. گرو ههای کوچک میم در سده پنجم در میهمانیها و مناسبتهای دیگر نمایش می دادند لذا می توان گفت(میم)احتمالا اولین نوع نمایش حرفه ای است که صرفا برای سرگرمی بوجود آمد گروه اجرا کنندگان میم اولین گروهی بودند که زنان را در نمایشهای خود شرکت دادند. 

نمایش میم ظاهرا در سده ششم از میلاد از مگار برخاسته است.مستعمرات یونمان در جنوب ایتالیا و سیسیل در سده پنجم علاقه زیادی به این نمایشها داشتند,اما اینگونه نمایشها تا دوره هلنی-یعنی آغاز سلطه اسکندر – در حوالی شرق مدیترانه شکوفا نشدند.بعد از 300 سال پیش از میلاد اجرا کنندگان میم به طور روز افزونی در جشنواره ها ظاهر شدند,ولی هرگز به عضویت صنف هنر مندان دیونوسوس در نیامدند.گرایش روز افزون به میم به حدی می رسد که حدود 300-250 پیش از میلاد در اسکندریه و جنوب ایتالیا مدرسه ای به نام مدرسه نویسندگان ادبیات میم تاسیس شد.

هشت نمایش کوتاه از هروداس که در نیمه اول سده سوم در اسکندریه می زیست,به دست ما رسیده است که اکثرا کوتاه(کمتر از صد سطر)نسبتا لطیف و ماهرانه نوشته شده اند و دارای صحنه هایی واقع گرایانه از زندگی روزمره مردم آن روزگار هستند.

در جنوب ایتالیا(میم) را (فلیاکس) می خواندند. گفته می شود رینتون که در نیمه اول سده سوم تارنتوم زندگی میکرد,آن را قاعده بندی و تنظیم کرده است از سی و هشت نمایش میم که به او نسبت می دهند تنها تکه های معدودی به جا مانده اند که اکثرا هیلارو ترا گودیا در هجو تراژدی هستند. با آنکه (میم) در سرتاسر حوزه هلنی محبوبیت داشت اما مورخان بیشتر به (فلیاکس) توجه نشان داداند.

جالب ترین نکته در باره میم شکل صحنه های آن است.نقاشیهای به دست آمده سکوی مرتفعی را با سطحهای مختلف نشان می دهند که روی ستونهایی تزیین شده قرار گرفته اند و بین ستونها پرده یا دیوارهای رنگ آمیزی شده نصب شده است. برای ورود بازیگران به صحنه پله هایی از پایین صحنه تعبیه شده است. نمای صحنه در این نقاشی ها متنوع است گاهی یک ایوان یا درگاه ستونهایی با نقشهای تزیینی و گاهی یک پنجره و سر سرا در طبقه بالای آنت است. در میان وسایل صحنه درخت, محراب, تاج, صندوقچه و چیزهای دیگر دیده می شود.

بعضی از محققان این نقاشیها را به عنوان مدارکی حاکی از کاربرد صحنه های موقتی توسط اجرا کنندگان میم تعبیر می کنند. آنها معتقدند که این صحنه های موقتی قابلیت حمل و بر پایی در گروههای سیار را داشته اند و عده ای به عکس معتقدند که این نقاشیها,صحنه های تئاتر های دایمی را مجسم می کنند. 

 

خیمه شب بازی

خیمه شب بازی یا شب بازی,شب هنگام در داخل خیمه انجام می شد و از نمایشهای عروسکی بود.به این نمایش پهلوان کچل یا کچلک بازی هم اطلاق می شد.صحنه,صندوقی بود به طول ربع و به بلندی نیم ذرع.

یک طرف صندوق به طرف تماشاچیان باز میشد و سه طرف دیگرش,اتاقی را نشان می داد.نمایشگران در پشت صندوق قایم می شدند و تعدادآنها گاهی بسیار زیاد و تا هشتاد نفر می رسید.

معمولا دو نفر نوازنده هم وجود داشت که یکی کمانچه و دیگری ضرب می نواخت و در جلو خیمه می نشستند.نمایشنامه,پایان غیر مترقبه ای داشت و اغلب اوقات دیوی از آسمان تنوره می کشید و فرود می آمد و تمام عروسکها را با خود می برد. 

 

نقالی

نقالی: یعنی نقل یک واقعه یا داستان به صورت نظم یا نثر,نقال داستان یا واقعه را با آب و تاب و با حرکات و سکنات ویژه و نیز متناسب با حس و حال قصه توام می کرد. منظور از نقالی تحریک احساسات شنوندگان و بینندگان بود.

از این رو,نقال می توانست در جای خود عده ای از افراد را به کار اجتماعی یا عمومی و شخصی تهییج کند.

نقالی داستانهای شاهنامه فردوسی به غیر از عنصر سرگرمی,احساسات وطن پرستانه و سلحشورانه شنودگان را بر می انگیخت.نقالی انواع مختلفی دارد، از جمله(حمله خوانی)که نقل قسمتهایی از کتاب(حمله حیدری)میرزا محمد رفیع,شاعر ایران بود.پرده داری یا شمایل گردانی نقالی دیگری بود که بیشتر ابعاد مذهبی داشت.

گاهی هم نقالی با صدای ساز همراهی می شده است.چنانکه در آذربایجان,نقالها که عاشق خوانده می شدند,داستانهای عامیانه نظیر کور اوغلی اصلی و کرم عاشق غریب را با هیجان تمام همراه ساز بازخوانی می کردند.قهوه خانه ها,یکی از مهم ترین پایگاههای نقا لان و عاشق ها بوده است.

داشتن وجهه و اعتماد در بین مردم,حس و قدرت تشخیص و تجسم,دارا بودن حافظه قوی و سرعت انتقال بلاغت و فصاحت,آشنایی با روان شناختی عامه استعدادبازیگری و صدای خوش آهنگ از خصوصیات نقالان محسوب می شد. 

 

بقال بازی

بقال بازی هم از انواع تقلید بود که شکل و قالب نمایش خاصی را به خود گرفت.در بقال بازی,یک بقال خسیس و یک شاگرد مضحک و اغلب تنبل و فراموشکار و خل وضع وجود داشت که با حرکات و حرفهایش,مردم را می خنداند.

در واقع,بازیگران اصلی بقال بازی دو نفر بودند.بقال بازی نوعی نمایش مردمی توام با انتقاد اجتماعی و سیاسی بود.بعد ها از درون بقال بازی نمایش تخت حوضی یا رو حوضی و سیاه بازی سر در آورد. 

 

 معرکه

معرکه موضوعی است که شخصی گروهی از مردم را به دور خود جمع کند و هنری که دارد به ظهور رساند (نمایش دهد).

معرکه گیری بر اثر مرور زمان تحول پیدا کرد و رفته رفته از بین رفت.معرکه ها به مناسبت فصل از یکی دو ساعت از آفتاب برآمده,شروع می شد و تا نزدیک ظهر و گاه تا غروب ادامه می یافت.

معرکه گیر ها گاهی جای خود را به معرکه گیرهای دیگر می دادند.آنها به تعبیر خواب هم می پرداختند.مارگیری,شعبده بازی,مداحی,پهلوانی,بزرقصانی,میمون بازی و بند بازی از جمله معرکه هایی بود که در تهران و شهرهای دیگر ایران انجام می شد.

 

نمایش شادی

تقلید نمایش شادی بود که عنوان مضحکه نیز بر آن اطلاق می شد.تقلید در واقع از تحول نمایشهای پیش پرده دسته جات مطربی پدید آمد و در آنها مضامین و موضوعهای اساطیری,تاریخی و مسائل مربوط به زندگی روزمره و پدیده های شبه اخلاقی به کار گرفته می شد. این موضوعها بیشتر از حکایتهای عامیانه و اساطیر نشات می گرفت و به صورت مکتوب نبود و بالبداهه,توسط مقلد ادا می شد و قصه آن به مرور توسعه می یافت.تقلیدها را می توان به تقلید های تاریخی,اساطیری,تقلید های مر بوط به زندگی روز مره تقلید های تخیلی و شبه اخلاقی تقسیم کرد. 

 

نمایشنامه تخت حوضی یا سیاه بازی

نمایشنامه های رو حوضی با اینکه ریشه در دوره صفویه دارد,اما از سال 1295 شمسی نضج بیشتری گرفت.این نمایش گونه خاصی از نمایش بود شباهت زیادی به(کمد یادلارته)ایتالیا و (وارثیه)اروپایی داشت و بدیهه سازی و بدیهه سرایی,محور اصلی این نوع نمایشنامه بود.رقص و آواز نیز چاشنی آن می شد.پایان خوش و نتیجه گیری اخلاقی از خصوصیات آن بشمار میرفت.در نمایشنامه رو حوضی معمولا دو تیپ حضور داشتند.یکی حاجی یا حاکم و دیگری سیاه که معمولا(مبارک)نام داشت و نوکر بود,به گونه ای که سیاه سمبل مردم زجر دیده و حاکم ,تجلی حکومت وقت بود. 

بهشت بر روی زمین

 

ما تئاتر کار می کنیم زیرا بهشت بر روی زمین نیست .

 

 

روبرتو چولی