میانه‌روی در ستودن

امام علی (علیه ‌السلام):

الثَّناءُ بِأکْثَرَ مِنَ الاسْتِحْقاقِ مَلَقٌ، وَالتًّقْصیرُ عَنِ الاسْتِحْقاقِ عَیٌّ أوْ حَسَدٌ.

ستودن بیش از استحقاق، چاپلوسی است و ستودن کمتر از استحقاق، [ناشی از] ناتوانی در سخن یا حسادت است.

Praising people lavishly (while they don’s deserve it) is nothing but flattery, and praising people less than what they deserve is a reflection of either one’s inability to speak or one’s jealousy.

نهج البلاغه، حکمت 347