اشتیاق دیدار مهر بیکران، امام زمان(عج)

 

شوق دیدار یار را شاید نتوان برای همگان یک وظیفه شمرد، این و ظیفه ی عاشقان مهر بیکران است.

این تکلیف سوختگان هجران است.

آن کسانی که فراق حضرت مهدی(ع) بی تابشان کرده؛

آن کسانی که دوری رخ زیبای یوسف فاطمه(ع) خواب را از چشمانشان گرفته است؛

آن کسانی که غیبت مولایش راحتی و آرامش و آسایش را ازآنان سلب نموده، به چیزی جز دیدار یار نمی اندیشند.

« بر من دشوار است که مردم را ببینم اما تو دیده نشوی.»

                                                                              فرازی از دعای شریف ندبه

دعای ندبه که مناجات زاری کنندگان از فراق ولی عصر(ع) است، سرشار از این جلوه های شوق است. گویا امام صادق(ع) که خود از مشتاقان خضرت قائم(ع) بودند، دعای ندبه را به عنوان فراقنامه ای پر سوز و گداز، در بین شیعه به دودیعت نهاده اند تا چگونگی شرح اشتیاق را به سوخته بالان آتش فراق بیاموزند:

« جانم فدای تو ای امام زمان(ع)، ای نهایت آرزوی مشتاقان، ای کسی که هر زن و مرد با ایمانی  دیدار تو را تمنا می کنند و به یاد تو فریاد بر می دارند و در فراق تو ناله و زاری می کنند.»

                                                                                فرازی از دعای شریف ندبه

مولای ما! سوز عطش به درازا کشید، کی آن زمان فرا می رسد که از آب گوارای دیدارت سیراب شویم؟

« متی ترانا و نراک »

« کی می شود که نگاه من و تو به هم برسد؟»                 فرازی از دعای شریف ندبه

 

بیا تا جان ما گردد فدایت

               مکن محروم ما را از لقایت

                           یقین دارم تو سلطان جهانی

                                             نرانی از دردت هرگز گدایت

 

                                     

 

                                      برای سلامتی مهر بیکران، امام زمان(ع) صلوات

                                                 اللهم صل علی محمد و آل محمد